مقابر غیر مذهبی در زمان فرصت ویران گشته یا این پک پذیرایی ترحیم مشهد که با صدمات و تغییرات جزئی به به عبارتی صورت نخستین خویش مانده و در مواقعی به عمد و یا این که به تصادف با تغییر تحول نام و نشان و اسم مالک آن در جرگه مقابر مذهبی در آمده و به حیات خود ادامه داده اند.
ایجاد کرد آرامگاه مشهور ساخت علامت ای برای گرامی داشت متوفی میباشد و بیشتر در قرن معاصر و در پی تکان های مدرنیته در کشور ایران صورت گرفت. در‌این نوع معماری، خواستار سیرتکامل ای معماری یادمانی فرمال و انتزاعی میباشد که خویش بر گرفته از معماری التقاطی جمهوری اسلامی ایران و معماری امروزی با دخیل نمودن شخصیت متوفی میباشد.
آرامگاه های کشور ایران در سده های میانی قرن ها میلادی در جمهوری اسلامی ایران نیز که دارنده خصوصیت زیارتی کمتری میباشند مانند آرامگاه های امیران به علل مختلفی مانند نگهداری تن پادشاه در جایگاهی امن، تداعی خاطره او، پرستش فرمانروا مرده و یا این که جاودانه ساختن درست شده اند. دلیل مهمی که در عنایت سیاسی اجتماعی این بناهای آرامگاهی وجود دارااست رابطه آن با مکانش میباشد.
به این آشنایی انگیزه که صاحب و مالک این مقابر رده معنوی خاصی میان عموم نداشته میباشد کمتر کسی به زیارت وی می رفته میباشد . ولی این آرامگاه ها نظر کالبد و تزئینات بسیار بی نیاز میباشند.
آرامگاه زیارتی یادمانی این سیرتکامل شغل کردی به سبب ساز جواب دهی به نیازهای توریسم و زیارتی در پیاده سازی برخی آرامگاه ها شیوهی مطلوبی محسوب می‌گردد که ولی با دقت به شخصیت شخص متوفی ، واحد سنجش تقدس، آوازه یا این که التفات او ممکن میباشد جنبه زیارتی بر یادمانی حق اولویت داشته باشد و برعکس.
از آن گزاره آرامگاه عرفا و شعرا که در طول حیات خانقاه یا این که محل درس و گفت و گو وی بوده و بعداز وفات محل زیارت مشتاقان و مامن درویشان محسوب و می گردیده است.
مقابر غیر مذهبی در زمان فرصت ویران گشته یا این پک پذیرایی ترحیم مشهد که با صدمات و تغییرات جزئی به به عبارتی صورت نخستین خویش مانده و در مواقعی به عمد و یا این که به تصادف با تغییر تحول نام و نشان و اسم مالک آن در جرگه مقابر مذهبی در آمده و به حیات خود ادامه داده اند.
ایجاد کرد آرامگاه مشهور ساخت علامت ای برای گرامی داشت متوفی میباشد و بیشتر در قرن معاصر و در پی تکان های مدرنیته در کشور ایران صورت گرفت. در‌این نوع معماری، خواستار سیرتکامل ای معماری یادمانی فرمال و انتزاعی میباشد که خویش بر گرفته از معماری التقاطی جمهوری اسلامی ایران و معماری امروزی با دخیل نمودن شخصیت متوفی میباشد.
آرامگاه های کشور ایران در سده های میانی قرن ها میلادی در جمهوری اسلامی ایران نیز که دارنده خصوصیت زیارتی کمتری میباشند مانند آرامگاه های امیران به علل مختلفی مانند نگهداری تن پادشاه در جایگاهی امن، تداعی خاطره او، پرستش فرمانروا مرده و یا این که جاودانه ساختن درست شده اند. دلیل مهمی که در عنایت سیاسی اجتماعی این بناهای آرامگاهی وجود دارااست رابطه آن با مکانش میباشد.
به این آشنایی انگیزه که صاحب و مالک این مقابر رده معنوی خاصی میان عموم نداشته میباشد کمتر کسی به زیارت وی می رفته میباشد . ولی این آرامگاه ها نظر کالبد و تزئینات بسیار بی نیاز میباشند.
آرامگاه زیارتی یادمانی این سیرتکامل شغل کردی به سبب ساز جواب دهی به نیازهای توریسم و زیارتی در پیاده سازی برخی آرامگاه ها شیوهی مطلوبی محسوب می‌گردد که ولی با دقت به شخصیت شخص متوفی ، واحد سنجش تقدس، آوازه یا این که التفات او ممکن میباشد جنبه زیارتی بر یادمانی حق اولویت داشته باشد و برعکس.
از آن گزاره آرامگاه عرفا و شعرا که در طول حیات خانقاه یا این که محل درس و گفت و گو وی بوده و بعداز وفات محل زیارت مشتاقان و مامن درویشان محسوب و می گردیده است.
امامزاده عبدالله روستای کندر کرج