انگیزه فلسفی اینکه محراب بعضا مساجد تحت خیس پک پذیرایی ترحیم مشهد از بخش های دیگر مسجد میباشد اینست که امام جماعت عظمت معبود را از خاطر جنگ و مغرور نشود و نسبت به دیگر نمازگزاران شم برتری و بزرگی نداشته باشد.
محراب مسجد یا این که نمازگاه پیشوا، طاق نمایی میباشد که جهت قبله را در مسجد نشانه میدهد، که پیشوای شرعی یا این که پیشنماز در اثنای نماز گزاردن در آن میایستد. در مسجدها در میانه قبله مسجد جای دارد. به گونه ای که با ایستادن امام یا این که پیش نماز پرورش به سمت قبله باشد و نماز بگذارد. روش قرار به دست آوردن آنان، جهت قبله را در درون مسجد معین مینماید.
وجود محراب در همگی مساجد مورد نیاز وجود ندارد. در مسجدی که بطور درست جهت قبله معین باشد، وجودش ضرورتی ندارد. نقشه های این عنصر معماری ریشه در دین مهر دارااست، مفهوم و ریشه صحیح قانع کننده ای در گویش عربی ندارد. می گویند یعنی محل نبرد (حرب) البته محراب مکان نزاع وجود ندارد. ریشه این واژه و کلمه را پزشک محمد مقدم معلم کالج ادبیات پرنور کرد.
آب، آو و آوه در معنای ساختمان، منزل و امثال آن میباشد. سردابه یعنی منزل سرد، حمام یعنی منزل گرم، محراب یعنی منزل مهر. اول گونه های آن هم وابسته به آئین مهر میباشد. در آن فرصت به صورت گنبد ساخته میشدند و در دو طرف آن نمادهای طلوع و غروب وجود داشت. طرح آن در کشور ایران به صورت های متفاوت بافته می گردد. گوشه و کنار و باطن محراب را به صدها طرز تر و تمیز اند. ولی لبه های آن، در صورتیکه هراتی یا این که دوستکامی باشد، با محراب و آئین مهر رابطه داراست.
در تعداد متعددی از طرح های آن از خط، (دعا ها، اسمهای خداوند و سورههای قرآن) به کارگیری می شود. حتی مثالهای عصر صفوی در این زمینه جالب وجود ندارد. خیر خط زیباست خیر طرح متناسب، به طوری که در شرایطیکه بناست بافت آن ها تجدید یا این که مشابه آن نقشه ها پیاده سازی خواهد شد، تجدید لحاظ اصلی ما یحتاج دارااست.